Hoe gaat het invoeren van vernieuwing in de praktijk? In de visie van Saffier staan relatie, verbinding en de mens centraal en niet zozeer de ziekte of beperking. Dat is wel even een omslag in het denken. Natascha van Hoof – van Eijck (teammanager) en Savitree Ramphul (praktijkverpleegkundige) gaan erover in gesprek.

Natascha van Hoof – van Eijck: ‘Als iemand bij ons komt wonen, gaan we nu eerst bij hem of haar op bezoek in het huis dat diegene achter gaat laten. We proberen zoveel mogelijk de positieve aspecten van die leefwijze mee te nemen, zodat iemand kan blijven wie hij of zij is.’

Savitree: ‘We begonnen met een dame die thuis alles om haar bed heen had georganiseerd. Zelfs de thuiszorg en haar kinderen deden alles alleen rond haar bed. Toen ze hier kwam wonen, lieten we haar zien dat ze meer kon dan ze dacht. Die dame zegt nu: ‘Ik heb mijn leven terug’. Dat is mooi om te zien - en het bevestigt dat dit werkt. Je rol van praktijkverpleegkundige wordt daarmee meer een soort coachende rol.’’

Natascha: ‘We kijken niet naar wat iemand niet kan, maar focussen op wat wél kan. Onze praktijkverpleegkundigen en beweegagogen brengen samen met diegene in beeld: wat kan iemand zelf, wat niet of niet meer? Is er iets wat iemand opnieuw kan aanleren? Zijn er anderen die kunnen helpen? En waarbij kan zorgtechnologie ondersteunend werken? Soms zien we dat iemand meer kan dan eerst werd aangenomen en geven we iemand de autonomie op dat vlak actief terug.

Savitree: Taal is belangrijk: We hebben het niet over opnames, maar zeggen dat iemand bij ons komt wonen. Want zo is het ook echt. Voor ons is het niet zo belangrijk hoe we deze beweging noemen. Wij noemen het gewoon Leefplezier. Dat snapt iedereen. Theorieën als Sociale Benadering, Reablement en Samenredzaamheid zetten we in en ik zie dat deze vernieuwing zowel kansen als uitdagingen heeft voor zowel onze medewerkers als onze cliënten en bewoners;’

Natascha: ‘De eerste vraag van de dag was eerder automatisch: ‘Hoe kan ik u helpen?’ Nu is onze eerste vraag: ‘Hoe ziet uw dag eruit?’ Zo geven we mensen weer de regie over hun eigen leven. Ook voor medewerkers is het fijn. Als je mee mag denken hoe iemand een goede dag kan hebben, draagt dat voor veel zorgmedewerkers bij aan het werkplezier.’

Natascha: ‘Bij dit soort veranderingen moeten medewerkers ook wennen. Zij zijn gewend vooruit te denken en dingen alvast op te pakken. Een nieuwe benadering lijkt hen in eerste instantie tijd te kosten, maar uiteindelijk levert het juist tijd op.’

Savitree: ‘Belangrijk is om erover te praten in het team en te laten zien dat zo’n nieuwe aanpak zin heeft. En dan samen kijken hoe je het goed kunt oppakken.’

Natascha: ‘We moeten in de praktijk laten zien dat het voor iedereen een win is: de medewerkers, de bewoners én voor de zorg in het algemeen. Zo hebben we sinds een tijdje scholieren aangenomen en werken we intensief samen met de school, zodat er steeds weer nieuwe scholieren mee doen. De scholieren doen wat bijdraagt aan leefplezier - zowel voor henzelf als voor de ander. En dat kunnen ze het beste doen als ze dicht bij zich zelf blijven. Gitaar spelen, spelletjes doen, discussies, wat zij leuk vinden, vinden onze bewoners ook leuk. Onze bewoners en ook de wijkbewoners spreekt dat enorm aan, en vanaf de vroege ochtend ontstaat zo al veel levendigheid en vrolijkheid. Dat maakt het leven voller en draaglijker en er wordt minder zorg gevraagd ’

Savitree: ‘Voor het inrichten van een leuke dag zijn geen protocollen nodig, dat draait om intuïtie en persoonlijke vaardigheden van medewerkers. Thuis heb je daar toch ook geen protocollen voor?! Voor zorgverlening zijn natuurlijk wel standaardprotocollen, je moet er van op aan kunnen dat we zorguitvoeren conform de wetenschap en landelijke afspraken. Je komt niet zomaar bij ons wonen, er is dan wel sprake van een zorgvraag, dat gaan we ook echt niet uit de weg. Het enige is dat we zien dat er nog zo veel meer kan, als we ons niet alleen op zorgverlening richten.’

Natascha: ‘De zorg zelf is een afspraak. Maar de randvoorwaarden voor leefplezier voor cliënten en voor het werkplezier van onze medewerkers, dat is vrijer in te vullen en is soms juist gebaat bij out of the box denken. Een nieuwe aanpak als deze vraagt om anders denken én anders handelen. Dat kan al in simpele dingen zitten. Als dat dan ook nog lukt, is de missie geslaagd. Samen met onze collega’s, vrijwilligers, bewoners, wijkbewoners en naasten zijn we op ontdekkingstocht hoe dit telkens beter kan. Alleen in verbinding met elkaar kunnen we deze stap zetten!’